Οι εσωκομματικές εκλογές του Κινήματος Αλλαγής, έχουν αναμφισβήτητα προκαλέσει το ενδιαφέρον των μέσων ενημέρωσης αλλά και της κοινής γνώμης.
Η πολιτική στασιμότητα των τελευταίων δύο ετών, που εν πολλοίς οφείλεται στην πανδημία, αλλά και στην αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να αντιπολιτευθεί ως κόμμα του 30% και όχι του 3%, διαταράχθηκε θετικά με την εσωτερική εκλογική διαδικασία του ΚΙΝ.ΑΛ..
Στην ημερήσια πολιτική ατζέντα καλύπτεται πλέον η εσωκομματική διαδοχή ενός μικρού κόμματος, σαν να πρόκειται να κυβερνήσει άμεσα.
Η διαδοχή στο κόμμα του σχεδόν μισού εκατομμυρίου ψηφοφόρων έχει εξάψει την περιέργεια των πολιτών και πολλοί περιμένουν μια εκτίμηση ή πρόβλεψη αποτελέσματος.
Έχοντας προβλέψει με ακρίβεια την εσωκομματική εκλογή του ΠΑΟΣΚ το 2007, αφού πρώτα αμφισβητήθηκα από πολλές κατευθύνσεις, θα ήθελα να μπορούσα να κάνω και σήμερα πρόβλεψη.
Δυστυχώς όμως τα δεδομένα έχουν αλλάξει. Σήμερα το ΚΙΝ.ΑΛ. ορίζεται από το εκλογικό σώμα των 457 χιλιάδων ψηφοφόρων που το επέλεξαν στην κάλπη, σε αντίθεση με το εκλογικό σώμα των 2,7 εκατομμυρίων ψηφοφόρων που το ψήφισαν το 2007. Δεν είναι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσής που η νομοτέλεια της Μεταπολίτευσης το πρόβαλε ως την εν αναμονή κυβέρνηση.
Υπό αυτές τις συνθήκες, και με μία εκλογική διαδικασία που θα καθοριστεί από τη συμμετοχή των πολιτών που δεν είναι απαραίτητα μέλη του κινήματος, είναι πολύ δύσκολο να εντοπιστούν οι εν δυνάμει ψηφοφόροι, καθώς δεν μπορούμε εύκολα να ορίσουμε ούτε το δειγματοληπτικό πλαίσιο.
Στην αγωνία όσων θέλουν να πάρουν μια «γεύση» ή «αίσθηση» αποτελέσματος απαντώ πως η έρευνα της κοινής γνώμης ορίζεται από συγκεκριμένους επιστημονικούς κανόνες που δεν μπορούν να ελαστικοποιούνται.
Ακόμη και η υπερεκπροσώπηση του ΚΙΝ.ΑΛ., που παρατηρείται στις πανελλαδικές έρευνες διαχρονικά, δεν μπορεί να δώσει ικανό αριθμό δείγματος πολιτών για να εξαχθούν πολιτικά συμπεράσματα για μια διαδικασία ενός κόμματος του 8% με 6 υποψηφίους!
Όσοι μελετούμε την κοινή γνώμη οφείλουμε να εφαρμόζουμε την επιστήμη με ευθύνη, συνέπεια και κυρίως ακρίβεια. Έτσι είναι άλλη η ερώτηση της προτίμησης ή της συμπάθειας σε κάποιον υποψήφιο, από εκείνη της περιγραφής της εκλογικής συμπεριφοράς.
Νομίζω πως η ρήση του αειμνήστου Χαρ. Φλωράκη θα πρέπει στην περίπτωση του ΚΙΝ.ΑΛ, να διατυπωθεί ως «η κάλπη είναι γκαστρωμένη, αλλά δεν υπάρχει υπέρηχος».
Link: https://thecaller.gr/opinion/maria-karaklioumi-gia-ekloges-kinal-esokommatikes-ekloges-sta-tifla/
Λέξεις κλειδιά: Πολιτική, Δημοσκοπήσεις, ΚΙΝΑΛ
0 Comments